تاثیر استفاده از بالشتک های بادی، بر حرکات کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال با اتیسم به روش ABA

مقدمه واهداف اختلال اتیستیک در سال­های اولیه کودکی به شکل تخریب کیفی در تعامل اجتماعی و الگوهای تکراری و کلیشه­ای در رفتار و علایق و فعالیت­ها ظهور می­کند. برخی محققین دلیل الگوهای کلیشه­ای در رفتار این کودکان را نوعی نارسایی حسی در برابر محرکات حسی در نظر می­گیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر استفاده از بالشتک­های بادی لاستیکی"O" شکل جهت نشستن (که نوعی استراتژی پردازش حسی می­باشد) در حرکات کلیشه­ای کودکان اتیسم 4 تا 14سال است. مواد و روش­ها مطالعه حاضر با طرح تک موردی به روش ABA، در مرکز توانبخشی زیر 14سال خورشید، روی 4 کودک، در طی پنج هفته متوالی انجام شد و با استفاده از روش فیلمبرداری، نوع و تعداد دفعات تکرار حرکات کلیشه­ای، قبل، حین و بعد از استفاده از بالشتک با مشاهده فیلم­های ضبط شده بررسی شد. یافته­ها یافته­های پژوهش حاضر نشان داده است استفاده از این بالشتک­ها در زمانی­که کودک روی بالشتک بادی نشسته (فاز B)، باعث کاهش حرکات کلیشه­ای و افزایش همکاری کودک با مربی شده است و بعد از برداشتن این بالشتک (فاز A) تعداد حرکات کلیشه­ای مشابه قبل از استفاده از بالشتک (فاز A) شده است، اما در یک شرکت­کننده نتیجه دقیقا عکس سایر شرکت­کنندگان بود. نتیجه­ گیری بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده از این بالشتک­ها می­تواند حرکات کلیشه­ای را در کودک اتیسم، در زمانی­که کودک روی بالشتک بادی نشسته است، کاهش دهد و بعد از برداشتن آن و نشستن روی صندلی معمولی، میزان حرکات کلیشه­ای تقریبا به حالت قبل از استفاده از بالشتک­ها شود که البته با کنترل عوامل خارجی تاثیرگذار بر میزان حرکات کلیشه­ای، نیاز به بررسی بیشتر در این زمینه می­باشد.